Een goede dag voor een nieuwe post alhier, Nu het eindelijk weer wat luchtiger weer begint te worden. Ik heb de afgelopen weken natuurlijk wel gewoon therapie gehad en dus wil ik jullie daar eerst over updaten. 😏
In de PMT therapie hebben we vooral gewerkt aan het maken van bewust contact met mijn lichaam en de beleving daarvan. In het voorgesprek kwam al naar voren dat het thuis zelf lukt om contact te maken met mijn boven lichaam. Hoofd/schouders/armen en borst. Dat bijvoorbeeld zepen of insmeren op die plaatsen geen tot nauwelijks triggerend is. Op goede dagen kan ik ook het zien van witte zeep of shampoo op mijn handen goed aan. Maar op slechte dagen (veel onrust in mijn hoofd) Lukt dat niet. Zelfzorg is in die periode vaak een hele uitdaging.
Het verzorgen van mijn onderlichaam (maag streek, schaamstreek, benen en voeten) is vrijwel altijd een issue. Ik vermijd dat onbewust ook vooral. Scheren van benen doen de meeste vrouwen wekelijks. Mij lukt dat door de triggers niet meer dan 1 keer per 3 maanden gemiddeld.
Dat besproken hebbend gingen we dus aan de slag met de bewuste contact legging. Als eerste de veilige zone. Met handen erop leggen en voelen of ik mijn hand kon voelen, en toen dat lukte door te tikken met mijn handen over de veilige zone. Ook dat lukte zonder dissociatie. Na die sessie kreeg ik het huiswerk mee om dit thuis te blijven herhalen om zo mijn hoofd en lijf te laten merken dat dat veilig is. Niet alleen ons hoofd slaat negatieve ervaringen op namelijk. maar ons lichaam heeft ook zijn eigen opslag. dus je moet zowel je hoofd als je lichaam door oefening laten merken dat het NU is en niet TOEN.
De week erna (met een 3 weken vakantie ertussen) Spraken we over hoe het oefenen thuis was verlopen. Ik rapporteerde dat het goed was gelukt en wat me tijdens die sessies was opgevallen. Omdat ik goed in mijn vel leek te zitten nodigde de therapeute me uit om dan te starten met de zelfde oefening maar dan in de onveilige zone. Ik nam de uitdaging aan. Maar dat bleek even van andere koek dan werken met de veilige zone. 😓We begonnen met een BodyScan om er zeker van te zijn dat er niet als ergens meer spanning zat dan gewensd. Daarna legde ik op instructie mijn handen op mijn maag/buik streek. En moest ik proberen te voelen en omschrijven wat ik voelde. Ik nam waar dan mijn handen wel mijn buik voelden maar mijn buik voelde tegenovergesteld niet mijn handen. (dit is vrij normaal bij mensen met fysieke traumatisering het wordt veroorzaakt door een dissociatieve beschermingsreactie tijdens het oplopen van het trauma). Mijn hoofd leek echter redelijk bij het nu te kunnen blijven en dus schakelden we naar het bewegen met de handen over de buik/maag. Daar merkte ik meteen al een verandering in mijn lichaam bij op. Ik voelde spanning in mijn boven benen en onrust on mijn voeten. (in de tijd dat ik nu PMT doe heb ik geleerd dat de onrust in mijn voeten een uiting is van verwijding. het letterlijk willen wegrennen van het "gevaar" ) . Toen ik mijn ogen open deed merkte ik meteen dat ik in de begin fase van dissociatie verkeerde. Ik ervaar dat zelf altijd als of ik door een waas heen kijk. Ik ben er wel...maar ik ben er ook niet helemaal gevoel. Ik uitte dat meteen naar mijn therapeute en we stopten direct met de oefening. Waarna ik zelf begon met het tegen gaan van de dissociatie door mijn huissleutels te pakken en daarmee te schudden of in een vuist te houden. Dissociatie kan namelijk worden bestreden door de zintuigen aan het werk te zetten. in mijn geval werkt de tastzin in combinatie met gehoorprikkels erg goed. De therapeute bracht me nog materialen met verschillende texturen waarmee ik speelde en rondliep tot ik het gevoel had terug te keren in het nu. Om te zorgen dat ik niet zomaar terug zou schieten als ik thuis was, maakten we de sessie af met een rondje Badminton. Omdat Ik zo'n sterke reactie had op de oefening gaf mijn therapeute mij het advies thuis niet te oefenen maar voorlopig alleen tijdens de sessies eraan te werken. Dissociatie kan in een minder gecontroleerde omgeving bepaalde risico's met zich mee brengen namelijk.
Tot zover de PMT.
Ook heb ik de afgelopen weken afspraken gehad met mijn regiebehandelaar en hebben we een begin gemaakt aan de Narratieve Exposure Therapie. In de eerste afspraak bespraken we de mogelijk heden om dit te doen en wat het beste bij mij zou kunnen passen. Als huiswerk zou ik beginnen met het opschrijven van 3 goede en 3 slechte gebeurtenissen van de leeftijd 0 tot en met 5 jaar. Voor mij werkbaar omdat die leeftijden nog relatief rustig verlopen zijn.
Tijdens de tweede afspraak deze week namen we samen mijn schrijfsels door. die ik ook nog in kleur codering had gedaan. tijdens het werken thuis had ik zelf het idee opgedaan om ook nog bij elk stukje van mijn levens verhalen iets creatiefs te maken. als symbool zeg maar. Mijn therapeute reageerde enthausiast op dat plan. Ik was nog niet begonnen door dat het nog zo heet was de afgelopen weken. Maar het plan is om de komende twee weken aan die eerste creatieve zaken de werken. het hoeft niet af meteen. soms heeft therapeutische creatie een aantal fasen voor het af is. dus ik begin gewoon en zie wel waar ik uitkom. Ik heb al een paar goede ideen in iedergeval.
Verder heb ik het rustig aan gedaan de afgelopen weken en moet ik nu rustig proberen weer op gang te komen. De HERST KOMT ERAAN! JIPPIE! mijn favoriete seizoen.
Tot snel, Liefs Marloes💗☺
