EEN REM VINDEN...Waarom ik altijd het gevoel heb dat ik moet haasten.

 

Waar blijft mijn tijd toch? was mijn vraagstuk slechts een paar weken geleden. dat antwoord is inmiddels door mijn IG ban en de afgelopen week begonnen Habit Tracker en Daybook, steeds duidelijker. En nu doemt dus vraag twee op: 

Waarom heb ik altijd het gevoel te weinig tijd te hebben of nergens de tijd voor te kunnen nemen? 😕

En vanmiddag tijdens mijn rust moment, na een korte visualisatie oefening, kreeg ik een klein stukje van dat antwoord aangereikt. Dat probleem bestaat voor nu uit twee hoofd redenen.

1. Ik denk dat omdat ik altijd zo traag ben geweest, ik van nature een drang heb ontwikkeld om even snel klaar te zijn als mijn leeftijdsgenoten. Een mens is een groepsdier en dus zal ons brein en lichaan alles in het werk proberen te stellen om niet buiten een groep te vallen. Voor de oermens zat er tenslotte een hele hoop veiligheid in een groep. Zowel kwa voedsel en onderdak zekerheid, als bij bescherming tegen roofdieren. Een roofdier jaagt op de zwakste schakel en zorgt zo voor evenwicht. Maar dat is iets anders.

2. Doordat in de opvoeding door ouders en leraren duidelijk een voorkeur werd gegeven aan vlug en productief werken. heb ik mezelf nog meer aangeleerd om zo snel mogelijk taken te volbrengen. En werd er eerder "geapplaudisseerd" voor het werk af hebben, dan voor je werk zorgvuldig doen. Daarbij vielen ik en mijn broer ook nog eens in het niet tegen onze zus die zowel vlug als zorgvuldig kon werken. 

Waar ik mijn onrust in snelheid tegenwoordig het meeste in terug zie, en waar ik omwille van mijn mentale gezondheid iets aan wil proberen te veranderen, is op het vlak van hobby's. Ik neem aan dat de meeste mensen een hobby uitvoeren voor ontspanning en wat is er nou een grotere dealbreaker dan je hobby activiteiten zo snel mogelijk willen/moeten doen?! Juist niets.

Zeker bij de hobby's die ik nu al doe en nog voor ogen heb, wordt het resultaat een stuk mooier en bevredigender voor het oog als ik de tijd zou nemen om de dingen zo secuur mogelijk te doen. Het naaien van mijn jurk was vast beter gelukt als ik de tijd had genomen om kleine foutjes direct en goed te herstellen ipv wat ik nu deed...gefrustreerd raken en dan maar snel snel met grote stappen thuis. Een werkstuk dat je voor de lol maakt... hoeft niet de zelfde dag of week af. er zijn mensen die er maanden over doen om hun hobbywerkstuk zo perfect mogelijk te maken. En volgens mij geeft dat echt veel meer voldoening.

Dus vanaf nu maak ik een nieuwe deal met mezelf:

Voortaan ga ik mijn best doen om in het moment te zijn, bij het uitvoeren van hobby's. Tussendoor ademhalen of het werk neerleggen is beter dan maar door vliegen. en ik ga meer genieten van wat ik doe en laat. 

Varen in een bootje gaat beter met de stroom mee dan tegen de stroom in.

Liefs Marloes

Hulp van een nieuw paar ogen doet wonderen voor de ziel.

 Gisteren tijdens het bezoek van mijn vervangend begeleidster zijn we een stuk gaan wandelen. Tijdens het wandelen praten we over de doelen die we in de begeleiding gesteld hebben. En zo kwamen me uit op het tweede thema. 

Zelfzorg en Actief zijn.

Nadat de begeleiding weer weg was, bleek dat soms een paar relatief nieuwe ogen mee laten kijken tot verassende inzichten en acties kan leiden. En zo ontstond mijn middagje zoeken naar app's voor de telefoon die me  hierbij zouden kunnen ondersteunen. Ik heb met een dagelijkse taak reminder in google agenda (elke dag om 10 uur vraagt die me om even stil te staan bij wat ik zelf wil doen die dag) al gemerkt dat ik zo'n mens ben dat wel baad heeft bij digitale taak ondersteuning. Maar als ik teveel in de agenda zet merk ik dat mijn hersenen met hun NAH dat niet goed aankunnen en het overzicht verliezen.

Ik gebruik dus al de google agenda en dat werkt prima om afspraken niet te vergeten en of korte termijn reminders in te maken, zoals b.v. dat ik morgen de asperges niet moet vergeten te halen. Maar wat ik mis is een manier om te habit tracken. 

Nou zie ik op sociale media de mooiste creatiefste zelf gemaakte trackers voorbij komen, en heb ik al een paar keer gepoogd om het zelf te doen. Maar al dat tekenen enzo...is gewoon niet zo mijn ding kenbaar. 

En dus gebruikte ik ze dan ook niet. En ging ik gisteren opzoek naar een app op google play. Het moet uitwijzen of dit wel werkt. dus ik houdt jullie op de hoogte. Maar ik heb gisteren in ieder geval de app van Habitive app geïnstalleerd. met een vreselijk schattige Sloth als logo. 💖Simple dus hopelijk affectief. 

Probleem 1 solved voor nu. Al is het wel lastig moet ik zeggen om volledig gratis deze apps te vinden. en ik hoop dat deze niet ook uiteindelijk begind dat ik een duur abbo nodig heb om alle functies te behouden. 

Wat ik ook al een poosje probeerde is het bijhouden van een minimalistisch dagboekje om mijn geheugen te ondersteunen. Een groot dagboek en een blog bijhouden doe ik wel en naar alle tevredenheid, maar het zou fijn zijn om dagelijks een paar kleinere notities te kunnen maken over wat ik die dag heb kunnen doen. om mezelf meer inzicht te geven in wat energie kost en wat energie oplevert. gelijk hoop ik zo een klein naslagje te creëren voor mezelf om in een oogopslag te kunnen zien dat ik niet zo weinig doe op een dag als ik denk. en mezelf zo een positiever beeld over mezelf te geven. (CPTSSers hebben makkelijk een slecht zelfbeeld) 

Na wat zoeken, installeren en weer verwijderen vond ik Daybook  waarvan voor de betaalde versie ook netjes geprijsd bleek te zijn. en het abbo kun je gewoon via de abonnementen tab in google play opzeggen. 

Een simpele layout en mogelijkheden tot kleine notities sprak me zeker aan. dus ik ga hem voorlopig testen. en kom er bij jullie op terug. 

Liefs Marloes🙏

Creabea leren zijn en fouten een positieve draai geven

Woei... er is alweer een drukke maand om gevlogen en we zijn inmiddels in Mei aanbeland. Na een eerste warme week zal ik jullie weer eens even updaten over wat ik toch weer allemaal aan het doen ben. Met foto's deze keer. De eerste reeks is van de nieuwe jurk die ik heb zitten maken. :-) . Er zitten nogal wat foutjes in maar het eindresultaat is prima voor een Zomer flodder zoals mijn mans familie dat noemt. De kleine foutjes...zoals een fout in het tekenen van het lijfje, heb ik stijlvol weten op te lossen met satijn lint en de foutjes bij het ruffelen van de rok delen vallen door de soepele stof (wat meteen mijn downfall was) minder op dan gevreesd. Ik heb gewerkt met een speciale microtex naald en de zomen afgewerkt met katoenen biasband.  De ruffel is van een stuk satijn.

Tijdens het boodschappen doen in de regen zag ik op de parkeer plaats van de Aldi een hartvormige plas. Zo schattig 💓

En omdat het eindelijk is afgekoeld boven. heb ik vanmorgen mijn studio ontspuld en schoon gemaakt. De schilders ezel die ik jaren geleden van een vriendin heb gekregen, gaat voorlopig naar zolder. Ik heb gewoon even andere kriebels dan schilder kriebels, om stagnatie van mijn creativiteit te voorkomen moest deze aanpassing dus gedaan worden. 

De strijkijzer en plank heb ik neergezet zodat het pakken daarvan me niet weerhoud van naaiwerk en in de plastic bakken zitten oude stofjes. 1 bak vol kleding stoffen de andere zijn stofjes voor creatieve projecten in mijn hoofd. 

Over die creatieve plannen gesproken... de afgelopen dagen ben ik aan het verzamelen voor 1 daarvan. 

1. lege 5 liter azijn kan

2. een hoop aluminium folie

3. een stapel maskeertape (schilders tape) 

4. flink wat rollen van het goedkoopste keukenpapier

en 

5. witte knutsellijm (pva lijm) 

Kan iemand raden wat het gaat worden? Nou ja wat precies moet ik zelf nog bedenken maar ik ga proberen iets te maken met verschillende papier-mache technieken. Ik hou jullie op de hoogte. 

De afgelopen weken heb ik ook gewerkt aan vriendschappen maken en dat lukt me zowaar beter dan ik dacht. 

OP NAAR EEN FIJNE NIEUWE MAAND!

Liefs Marloes😏

Het spreekwoordelijke "Tussen Wal en Schip vallen" óf "Daar waar de schoen wringt" .

 

Vandaag wil ik het even met jullie hebben over een probleem waar ik al mijn hele leven mee worstel. Het probleem doet zich bij mij voornamelijk voor op sociale activiteiten gebied. En nu ik door het volgen van therapie meer en meer ruimte in mijn hoofd en leven krijg, word dit probleem ook meteen weer actueel. 

WIE ER IETS OP WEET MAG HET ZEGGEN.

Ik val al mijn hele leven tussen de spreekwoordelijke wal en een behoorlijk groot schip als het op sociale activiteiten aankomt. zoals sportclubs of ander soort vrijetijd clubs. Tot nu toe is de enige echte plek waar ik me thuis voel de Brainact groep en dat is in natuurlijk super leuk. Maar er wordt door verschillende instanties van mij verwacht (gemeente WMO en UWV Consulent)dat ik ga sporten en of andere sociale dingen ga doen. Nu wil ik dat wel...graag zelfs...maar tot nu toe voel ik me nergens echt goed bij óf houdt ik door mijn traagheid anderen in een groep op.

Daar waar ik in een groep ben met mensen die gemiddeld genomen gezond zijn, Kom ik door mijn NAH en Psychische problemen niet goed mee. Dingen gaan te snel of er is zoveel tegelijk gaande dat mijn hoofd alles niet meer bij kan houden en ik dood moe en overprikkeld raak. 

Maar alle bestaande activiteiten voor mensen met een beperking, zitten voornamelijk vol met mensen met zwaardere verstandelijke handicaps en het is meer dan eens gebeurt dat ik het dan niet vol hou omdat ik op dat vlak geen aansluiting vind. Ik ben niet sterk verstandelijk beperkt, en dan omgaan met mensen met de verstandelijke vermogens van een jonger kind is voor mij in ieder geval niet houdbaar of bevredigend.  Andere opties zoals groepjes handwerksters bij het gemeenschapshuis zijn voornamelijk dan weer groepjes veeeel (bijna dubbel mijn leeftijd) oudere dames...leuk en gezellig vast... maar voor sociaal contact om uit een isolement te komen is dat leeftijds verschil gewoon iets te groot. 

Dus waar vind ik nou een plek die past? vraag ik me af. Voorlopig nog even niets van hele dagen, want door de therapie en de naseep van sessies red ik dat nu gewoon nog niet. het zou meer gaan om 1tot 3 uur per week 1 activiteit. dat is het meest haalbare op dit moment.

wat vind ik leuk?

wandelen, (voor fietsen is mijn zicht te zwak) sporten heb ik nooit veel gedaan maar ik zou er wel voor open staan iets te proberen, Koken en bakken, dansen, zwemmen, hand en naaiwerk (neee heren ...hoofd uit de rioolpijp alstublieft!), dieren verzorgen (ben ik in opgeleid), lezen, tekenen en schilderen, boetseren, gezelschapsspellen doen, schrijven, toneelspelen (al onthoudt ik texten slecht), en vast nog een hoop meer wat ik nog moet ontdekken. 

Dingen om rekening mee te houden:

Ik heb dus NAH (niet aangeboren hersenletsel )  maar ook wel aangeboren hersenletsel. (HIE) & BRPF-1 Syndroom. Hierdoor kan ik minder goed tegen prikkels (bij mij vooral licht en geluid), Ik ben sneller moe, Ik ben een goede prater maar mijn informatie verwerking gaat traag waardoor het wat langer duurt voor ik iets begrijp. Mijn ogen werken minder goed en ook mijn gehoor heeft soms wat moeite. Ik kan veel zelf maar kan nogal onhandig zijn.

Ik heb ook nog CPTSS (complex trauma) en daardoor snel angstig of van slag. vreemde mensen vertrouwen duurt bij mij echt een hele poos, vooral mannen. Maar als je moeite doet en laat zien wie je bent en wat je bedoelingen zijn lukt het op den duur vaak wel vertrouwen te krijgen. 

Ik ben gelukkig getrouwd en run het huishouden met hulp van ambulante begeleiding. 

Ben of ken je iemand die me vooruit kan helpen om sociaal te zijn zonder weer tussen die wal en dat schip te vallen? Hoor ik graag van je via info@hersenwikkels.eu

Liefs Marloes  

Het kind in jezelf vinden. Spelen als getraumatiseerde volwassene.

 

Gisteren tijdens mijn PMT Therapie sessie was het onderwerp Zelf regie leren nemen in je leven. Daar aan vast hing voor mij persoonlijk het letterlijk zelf uitkiezen van de materialen waarmee ik aan de slag wilde. Nu klinkt dat voor een gemiddeld mens waarschijnlijk niet super moeilijk, Maar voor mij en veel anderen met Trauma (in welke soort dan ook) is die zelf regie tijdens het leven afgenomen of heeft zelfs nooit kunnen bestaan. 

Toen ik dus het materiaalhok opendeed en een beetje verdwaast rondkeek, gaf mijn therapeute aan of ik iets zag wat mijn aandacht trok. Zo hielp ze me focussen. en ontdekte ik een bakje badminton shuttles en ernaast de rackets aan de wand. Dat bracht vrijwel direct een beeld naar boven. een vrolijk beeld van hoe we vroeger tijdens het kamperen ook badminton bij hadden. En ondanks dat ik er niet erg handig in was door mijn beperkte visus kleefde er voor mij dus ook wel een beetje een vrolijke herinnering aan. toen ik dat vertelde, maar meteen erop volgde met ik denk dat ik de shuttle niet kan zien, Moedigde de therapeute me aan om ze toch maar te pakken en maar te zien wat er gebeuren zou. Ook dat is tenslotte een deel van zelf regie nemen. En zo begonnen we met spelen. na een paar keer misslaan bleek ik zowaar wel degelijk de shuttle te kunnen zien en uiteindelijk raakte ik hem ook een paar keer goed. Wat mij een vrolijk en energiek gevoel bezorgde. 

na een poosje voelde ik mijn fysieke moeheid opspelen en was de weg terug naar het materiaal hok. Nog maals liet de therapeute me iets zoeken dat mijn aandacht trok. en voortvarend op wat het badmintonnen  me had gebracht, koos ik deze ronde een hoepel. want ook daar sprong een herinnering van het spelen vroeger bij omhoog. Terug in de zaal bleek hoepelen nog altijd moeilijk, dus als vanzelf begon ik er mee te rollen en omhoog gooien. Helemaal in mijn lichaam...uit mijn hoofd. kon ik heel even mijn strakke controle op mijn omgeving loslaten. YEAY! 

Na een tijdje spelen voelde ik vanzelf dat het genoeg was en na het opruimen verzocht mijn therapeute me om te proberen voelen wat er in mijn lichaam veranderd was ten opzichte van toen ik binnenkwam. Ik merkte verschillende sensaties in mijn lichaam op en beschreef ze als positief. Maar vooral merkte ik dat ik voor het eerst heel even uit mijn hoofd had kunnen stappen. 

De vraag van therapeute op mijn vaststelling dat ik vrolijk was geworden van het spelen was "waardoor merk je dat je vrolijk bent?"  (een echte pmt vraag) Mijn antwoord was "omdat ik geen negatieve praat in mijn hoofd hoor nu". Iets wat bij mij vrijwel 24/7 wel aanwezig is normaal gesproken. Huiswerk voor de komende week(en) is dus. probeer dingen uit en zie wat dat met de negatieve gesprekken in je hoofd doet. 

Iets wat ik in die trant de afgelopen weken al geprobeerd heb is dus werken aan de naaimachiene. (de rok is inmiddels af!) want ook daarbij merk ik dat ik er vrolijk van wordt en niet snel verval in negatieve zelfpraat als het even niet helemaal goed lukt. Maar eerder iets kan denken in de trant van "ok..dit lukt dus niet. lukt het me op een andere manier wel? of moet ik misschien even hulp vragen?" . 

Toen ik met mijn man net in een winkel bij de kassa stond. viel mijn oog op zo'n klein potje Bellenblaas. een ook daar volgde een vrolijk beeld op. Dus ...heb ik de bellenblaas meegenomen en is mijn plan om als de zon schijnt eens te zien en voelen wat het gebruiken ervan nu met me doet. 

Spelen en uitvinden. 

Eindelijk begonnen aan mijn Coquelicot rok (Wild Flower Design) AKA Naaien zonder feestneus.

Een project waar ik inmiddels aan begonnen ben is het maken van een rok. Voor mij is dat echt de eerste keer dat ik een kledingstuk maak. 

Zeker een kledingstuk van een patroon. 

Dit is (wordt althans) de Coquelicot Skirt van Wild Flower design uit Canada.  

Ik werd getrokken door dat deze rok licht is geïnspireerd op rokken uit Historysche tijden. Met een gepleten zijnaad en grote zakken zodat je de maat van de rok kunt aanpassen aan je middel. Ik koos voor dit project een 100% katoenen stof uit met kleurige libellen erop. Lekker Lente/zomer achtig. 

Ik moet zeggen... De goed uitgewerkte Engelstalige werk beschrijving bij dit patroon is zelfs voor een leek als ik goed te volgen. Al had ik persoonlijk even wat hulp nodig met het uitleggen van de patroondelen op de stof. Maar dat is meer een gevolg van mijn NAH  dan van dit patroon, want er zitten hele duidelijke voorbeelden in de beschrijving. 

Tijdens het maken zijn er meerdere kleine dingen fout gegaan, zoals het per ongeluk vast zetten van delen die niet vast moesten en ik vergat de sluitingskoorden uit te vouwen waardoor ze te kort waren. Maar ik had gelukkig ruim voldoende stof gekocht en heb die dingen gewoon nog een keer gemaakt. 

Vanmorgen moest ik stoppen (mijn brein kan helaas niet meer denkwerk aan dan 1,5 uur achter elkaar) op het punt van het installeren van de zakken aan de achter panelen van de rok. So te be continued! 

 Ik moet zetten dat ik het wel erg leuk vind om met naaiwerk bezig te zijn. En dus plan ik Als dit project met succes is afgerond zeker nog wel wat meer te gaan maken. Wat precies is even afwachten. Er staan nog twee grote dozen vol oude stofjes op me te wachten, en ik had ook het idee om nog een simpele rok te maken maar dan van dames sjaaltjes. Ik hou wel van de "gipsy" look. zwierig en kleurrijk. Wat dat aangaat ben ik een goede voor carnavals kostuums maar nee ondanks ik in Brabant en Limburg ben opgegroeid met Brabantse ouders.... is die liefde aan me voorbij getrokken in de genen. Desondanks heb ik me deze dagen dus prima vermaakt. 

Instagram??? Wat is dat?! LOL mijn ban werkt ook nog dus.

Ik geniet van de ruimte in mijn hoofd (aan mijn lijf wordt nog gewerkt in de PMT) en hart. 

ALAAF!  

Spelen met Gemini

 Sinds ik een nieuwe computer heb, ben ik niet alleen meer gaan schrijven maar ben ik ook geïntrigeerd door wat deze nieuwe allemaal kan. Gecombineerd met mijn in de vorige post besproken beslissing Instagram weg te doen om actiever te worden. Wakkerde dat mijn interesse in AI wel aan.

Mijn huidige computer draait namelijk soepel genoeg voor het gebruik van Google's Gemini. Een AI tool die lijkt op het populaire Chat GTP. 

En ja, ook ik vind dat je op moet passen met het gebruik ervan! en ik vind ook dat er wetten moeten gaan komen die auteurs, muzikanten en kunstenaars die zelf het werk doen gaan beschermen. Computer gegenereerd mag NOOIT een vervanger worden van het authentieke handwerk. Maar nu ik zelf na zoveel jaar afleiding door sociale media een behoorlijke creativiteit's blokkade heb, zou AI me wel een beetje kunnen helpen om de verloren draden weer zelf op te pakken.

Dus nu ik gisteravond op YouTube geïnspireerd raakte door Feeëntuintjes en Terrarium bouwers, besloot ik net die AI tool op mijn computer eens uit te testen. Ik vroeg hem (of is het een haar?) een afbeelding te maken van een feeëntuin. (jaaaa... weinig creatieve vraag he), kreeg ik dit plaatje.

Ok! Schattig...maar ik miste iets...dus mijn vervolg vraag was of er ook een vijver bij kon. Ja hoor zei gemini en produceerde DIT:

Ja dat komt al meer in de richting. Vervolgens vroeg ik eerst of er een oude eik bij kon. (dat plaatje vergat ik op te slaan) Die plaatste onze vriend Gem echter op de voorgrond en dus liet ik hem/haar de oude eik verplaatsen naar de achtergrond. (ook vergeten op te slaan) Dat werdt wel een koude boel zo. dus ik vreog of er wat bosdieren bij konden. En HUP daar verschenen eekhoorns en konijntjes. 

Maar nu was er weinig meer over van mijn Feeëntuin plan en omdat ik toch meer een kabouter liefhebster ben vroeg ik de laatste vraag. "kan je een paar kabouter huizen toevoegen aan de oude eik?".

Nou Ja dus! 

Goed dacht ik vervolgens nu heb ik dat plaatje...maar hoe werk ik dat nu uit in klei? ook daar wist onze vriend Gem raad mee en stelde zonder moeite een werkinstructie voor me op. met materialen lijst en al. Helaas kan je Gem niet vragen je geld te sturen LOL... dus komende tijd die materialen langzaam verzamelen (gelukkig veel in huis) en dan eens zien of een beeld scheppen met behulp van Gemini, mij van mijn creatie blok gaat verlossen. 

Wordt Vervolgd dus....

De video's die me überhaupt inspireerde voor dit idee van een kabouter boom in klei, zijn van:

WhereTheGnomesLive & TerrariumDesigns op Youtube.