Gisteren tijdens mijn PMT Therapie sessie was het onderwerp Zelf regie leren nemen in je leven. Daar aan vast hing voor mij persoonlijk het letterlijk zelf uitkiezen van de materialen waarmee ik aan de slag wilde. Nu klinkt dat voor een gemiddeld mens waarschijnlijk niet super moeilijk, Maar voor mij en veel anderen met Trauma (in welke soort dan ook) is die zelf regie tijdens het leven afgenomen of heeft zelfs nooit kunnen bestaan.
Toen ik dus het materiaalhok opendeed en een beetje verdwaast rondkeek, gaf mijn therapeute aan of ik iets zag wat mijn aandacht trok. Zo hielp ze me focussen. en ontdekte ik een bakje badminton shuttles en ernaast de rackets aan de wand. Dat bracht vrijwel direct een beeld naar boven. een vrolijk beeld van hoe we vroeger tijdens het kamperen ook badminton bij hadden. En ondanks dat ik er niet erg handig in was door mijn beperkte visus kleefde er voor mij dus ook wel een beetje een vrolijke herinnering aan. toen ik dat vertelde, maar meteen erop volgde met ik denk dat ik de shuttle niet kan zien, Moedigde de therapeute me aan om ze toch maar te pakken en maar te zien wat er gebeuren zou. Ook dat is tenslotte een deel van zelf regie nemen. En zo begonnen we met spelen. na een paar keer misslaan bleek ik zowaar wel degelijk de shuttle te kunnen zien en uiteindelijk raakte ik hem ook een paar keer goed. Wat mij een vrolijk en energiek gevoel bezorgde.
na een poosje voelde ik mijn fysieke moeheid opspelen en was de weg terug naar het materiaal hok. Nog maals liet de therapeute me iets zoeken dat mijn aandacht trok. en voortvarend op wat het badmintonnen me had gebracht, koos ik deze ronde een hoepel. want ook daar sprong een herinnering van het spelen vroeger bij omhoog. Terug in de zaal bleek hoepelen nog altijd moeilijk, dus als vanzelf begon ik er mee te rollen en omhoog gooien. Helemaal in mijn lichaam...uit mijn hoofd. kon ik heel even mijn strakke controle op mijn omgeving loslaten. YEAY!
Na een tijdje spelen voelde ik vanzelf dat het genoeg was en na het opruimen verzocht mijn therapeute me om te proberen voelen wat er in mijn lichaam veranderd was ten opzichte van toen ik binnenkwam. Ik merkte verschillende sensaties in mijn lichaam op en beschreef ze als positief. Maar vooral merkte ik dat ik voor het eerst heel even uit mijn hoofd had kunnen stappen.
De vraag van therapeute op mijn vaststelling dat ik vrolijk was geworden van het spelen was "waardoor merk je dat je vrolijk bent?" (een echte pmt vraag) Mijn antwoord was "omdat ik geen negatieve praat in mijn hoofd hoor nu". Iets wat bij mij vrijwel 24/7 wel aanwezig is normaal gesproken. Huiswerk voor de komende week(en) is dus. probeer dingen uit en zie wat dat met de negatieve gesprekken in je hoofd doet.
Iets wat ik in die trant de afgelopen weken al geprobeerd heb is dus werken aan de naaimachiene. (de rok is inmiddels af!) want ook daarbij merk ik dat ik er vrolijk van wordt en niet snel verval in negatieve zelfpraat als het even niet helemaal goed lukt. Maar eerder iets kan denken in de trant van "ok..dit lukt dus niet. lukt het me op een andere manier wel? of moet ik misschien even hulp vragen?" .
Toen ik met mijn man net in een winkel bij de kassa stond. viel mijn oog op zo'n klein potje Bellenblaas. een ook daar volgde een vrolijk beeld op. Dus ...heb ik de bellenblaas meegenomen en is mijn plan om als de zon schijnt eens te zien en voelen wat het gebruiken ervan nu met me doet.
Spelen en uitvinden.
