In mijn blogpost van vandaag wil ik een inkijkje geven in waarom onthullen van mishandeling of misbruik voor kinderen en jeugdigen een probleem zou kunnen zijn.
Hiermee hoop ik misschien wel een verandering in denk en werkwijze en protocollen bij professionals die deze groep in hun spreek kamer krijgen, te bewerkstelligen.
Mij is persoonlijk de vraag wel eens gesteld... waarom heb je nooit iets gezegt? Ik had je kunnen toch helpen?! Je kan toch altijd met me praten? of Ik heb helemaal nooit iets aan je gemerkt!
Het antwoord op die vragen is niet zo simpel als ze worden gesteld.
In de gedachten van een kind/puber/jongvolwassenen die te maken hebben met mishandeling en misbruik zullen uit schuld en schaamte gevoel, angst voor gevolgen voor hen zelf of hun omgeving (al dan niet aangewakkerd door de dader(s).), geloof niet geloofd te worden enz. enz. een hele grote drempel over moeten steken.
Zelfs als je mensen in je omgeving hebt die veiligheid kunnen bieden (emotioneel of fysiek) is het vertrouwen vaak zo beschadigd dat de emotionele lading te sterk is om er over te beginnen.
Daarnaast zijn er ook kinderen/pubers en jongvolwassenen die als overlevingsstrategie hebben om het geweld te ontkennen en of onderdrukken.
een mens is in die staat niet in staat om te onthullen omdat onthulling het zelf bedreigd in dat geval.
Maar er is iets wat ik inmiddels uit mijn eigen ervaringen heb opgemerkt en waarvan ik denk dat het bij meer slachtoffers van invloed zou kunnen zijn op het wel of niet kunnen onthullen bij profeccionals als huisarts, leer krachten, vertrouwens personen, orthopedagogen etc etc.
En ik denk dat als we met zijn allen een weg zouden kunnen vinden en vrijmaken om verandering in denken en werken tot stand te kunnen brengen, we daarmee een weg vrijmaken voor kinderen/pubers en jongvolwassenen om wél te onthullen, waardoor er eerder en beter kan worden gehandeld om hen uit de situaties te halen waar ze in zitten en hen te helpen te verwerken van trauma.
Van trauma is bekend dat hoe vroeger er op word gereageerd hoe "makkelijker" en beter en sneller deze te behandelen zijn waardoor ook ggz kosten als gevolg zouden kunnen dalen?!
In mijn eigen ervaring....
Naast schaamte en schuldgevoelens en een heel laag zelfbeeld, waardoor ik vond dat ik verdiend had wat mij wat mij werd aangedaan, en ik daardoor alleen al niet heb kúnnen onthullen.
Speelde zeker vanaf mijn 12de/13 jaar iets anders mee...
Het feit dat het vrijwel onmogelijk was om 1 op 1 met een professional (huisarts, leerkracht) te zijn.
En waar dat wel mogelijk was (vertrouwens persoon, orthopedagoog) ....het besef er bij mij was dat als ik het daar zou onthullen ... dit nog steeds direct bij mijn ouders zou uitkomen.
Omdat het nederlands recht in de medische wereld voorschrijft dat de betaler van de zorgpremie ook recht heeft op de medische gegevens van een behandeld kind/puber/jongvolwassenen tot die tenminste 18 jaar oud is.
De angst dat dat zou gebeuren was levensgroot!
Want in al die jaren van misbruik was mijn gedachte dat als het uit zou komen het hele gezin of de hele familie over hoop zou gooien of uit elkaar zou rukken, ONDRAGELIJK.
Om mijn angsten dus te controleren was mijn enige keus eigenlijk te blijven Zwijgen!
Daarom pleit ik voor het volgende:
kinderen vanaf 12 jaar (de gemiddelde leeftijd waarop in mijn beleving deze angsten het meeste meespelen) tot volwassenheid zouden het recht moeten krijgen misstanden bij hulpverlening (huisarts, vertrouwens persoon, school directie of leerkrachten, orthopedagogen) te bespreken ZONDER dat daar in het "open" medisch dossier verslag van moet worden gedaan.
In plaats daarvan zou er op moment van die melding of onthulling, een voor ouders en opvoeders ten minste tijdelijk ontoegankelijk Sub-dossier moeten worden aangelegd, waar alleen het kind en de hulpverlener toegang tot hebben tot het moment waarop MET HULP en BEGELEIDING van een medisch of psychisch gespecialiseerd hulpverlener, het kind zijn onthulling veilig kan doen bij ouders en verzorgers of voogd.
hierdoor zou onthulling dus veel eerder plaats kunnen vinden ( wat veiligheid en herstel zeer ten goede komt) maar is de veiligheid van het kind/puber/jongvolwassene veel beter gewaarborgd.
Liefs Marloes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Heeft u vragen, klachten of verhalen?
Laat deze dan hier achter.