Narratieve Exposure Therapie

 

Het is even koel tussen door dus kom ik jullie even een update brengen. Vandaag over de beslissing die ik heb genomen om samen met mijn Regie Behandelaar aan Narratieve Exposure Therapie te gaan doen, naast de Psychomotorische Therapie die ik al volg. 

Narratieve Exposure Therapie is een Psychotherapeutische vorm die met name geschikt is voor de behandeling van mensen met meervoudig trauma met PTSS tot gevolg. Maar schijnt ook voor Depressie en Angst klachten te kunnen worden ingezet.

In deze vorm van therapie loop je als client samen met een therapeut je levenslijn door. En markeer je alle goede én alle slechte herinneringen. als je levenslijn af is, (deze wordt dus ook echt fysiek gemaakt op papier of met andere materialen kan ook.) ga je per gebeurtenis/Herinnering gesprek voeren. zo doorloop je je hele levenslijn en krijgen alle gebeurtenissen aandacht. Het doel van deze Therapie is om zo alle herinneringen te integreren in een ander deel van je geheugen. waardoor ze deel van je verhaal worden en niet losse verhalen (die vooral als ze getriggerd worden opkomen). 

Tijdens ons laatste evaluatie moment een week of wat geleden benoemde mijn regie behandelaar deze mogelijkheid om aan traumaverwerking te beginnen. Tot nu toe ben ik vooral de randvoorwaarden daarvoor aan het scheppen geweest met de Vroeger en verder cursus en de PMT . in de hoop dat trauma focale therapie mogelijk zou worden. Vanwege mijn sterk ontwikkelde coping mechanismen, mijn Suïcide risico en mijn Beperkingen is daar voorzichtig mee om gesprongen. Maar lijk ik nu inmiddels al 2 jaar verder beter in staat tot gezonde zelfregulatie. En dus durven we de stap naar trauma focale therapie beter te nemen. Zowel de therapeuten als ikzelf denken dat ik er klaar voor ben. 

Ik voel me er ook wel klaar voor! ondanks het ook weer spannend is en ik hard zal moeten werken om mijn zelfregulatie op peil te houden zodat ik veilig blijf.

Dat was het voor nu... Ik duik weer onder om te hitte te kunnen verdragen. 

TOT snel 

Liefs Marloes

HitteStress en ons brein

 Momenteel is het tropisch warm hier waar mijn lichaam en brein niet zo heel goed mee kunnen dealen. De komende maanden zal ik proberen dit blog te blijven voeden met mijn gedachten, maar weet dus dat als het wat langer stil blijft hier dat waarschijnlijk komt van de hitte. 

Hele zomers heb ik al doorgebracht in onze donkere slaapkamer, met een in een handdoek gerolde ijspack in mijn nek en de ventilator op de hoogste stand. En dan onder een koele (niet koud) waterstraal als het echt niet langer gaat. 

Ik voel me nogal nutteloos in deze perioden, maar wat kan ik doen? Vorig jaar heb ik voor het eerst zo'n koelsjaaltje getest. Maar om eerlijk te zijn vond ik het niet koelend genoeg en vooral klammig aanvoelen. zelfs als ik hem savonds had geactiveerd en in de koelkast had gelegd. Door die ervaring betwijfel ik of een koelvest wel zou helpen. dus durf ik de kosten daarvan nog niet aan. 

Nou is hitte stress voor veel mensen een groot probleem en wordt dat ook een groter probleem doordat het klimaat steeds verder opwarmt. Dus we doen wat we kunnen. Maar het is een gegeven dat mensen met hersenletsel meer gevolgen kunnen ondervinden van hitte (en koude) omdat de temperatuurregeling in het brein door de schade niet juist meer werkt.

Persoonlijk kan ik buiten temperaturen handelen tot een graad of 25 celcius en heb ik meer moeite met hitte dan met koude. Ik heb het zelf ook altijd eerder te warm dan te koud. Wel merk ik dat het meoilijker wordt nu ik "ouder" aan het worden ben. (45) Waar ik aan het begin van mijn huwelijk nog onder de parasol in de tuin kon zitten (+- 20 jaar geleden) met een boek in de zomer. Blijf ik nu het liefste binnen zodra het heet wordt. en kan ik dus bij hoge tempersturen zoals ik al schreef niet meer dan liggen in het donker en koelen koelen koelen. 

Duidelijke Informatie over dit onderwerp vind je via deze link  https://www.hersenletsel-uitleg.nl/gevolgen/zintuiglijke-gevolgen/warmte-intolerantie van de website Hersenletsel-uitleg. een betrouwbare en goed geïnformeerde bron. 

voor nu dus even geniet van de zon! ik duik min of meer even onder. 👊

Lezen als hobby ...met een leesbeperking.

Door een Facebook artikel dat ik net tegen kwam heb ik denk ik weer een goed onderwerp om over te vertellen hier. 

Namelijk een van mijn hobby's Lezen.

Mijn liefde voor verhalen begon al vroeg. Ik herinner me mijn vader die voorlas. Mijn vader was beter in stemmetjes nadoen dan mijn moeder, dus vond ik het leuker als hij voorlas. Mijn vader Imiteerde ook vaak de stemmen van Lowieke de vos en Bor de wolf van de Fabeltjeskrant en ik schaterde het vaak uit als hij Eukalypta de heks uit paulus de boskabouter (die hij graag paulus de bosklababer noemde ) nadeed. Maar meestal las hij me voor uit het grote boek van Jip en Janneke of het boek Visje bij de thee beide van Annie m.g. Schmit. 

Als mijn vader of moeder geen tijd hadden voor voorlezen luisterde ik naar Lecturama's Luistersprookjes en Legenden. een serie cassette bandjes met boeken uit de jaren 80/90. Met de stemmen van Frans van Dusschoten en Trudy Libosan. En tijdens lunch pauze en woensdagmiddag groep (ik ging naar speciaal onderwijs waar overblijf groepen waren in aparte barakken) Lag ik vaak op de bank in de "woonkamer" te luisteren naar Lp's van Vrouwtje Theelepel. 

Toen ik eenmaal zelf leerde lezen leende ik bij de bibliotheek vaak boeken. Wel ben ik vrij lang blijven hangen in de niveau B boeken en las ik op 18 jarige leeftijd nog steeds voornamelijk niveau C boeken. Nu in volwassenheid Is het een mengeling van Young Adult en Volwassen non Fictie. Volwassen Fictie alleen als het niet te literair is. mijn leesnivau is door mijn hersenletsel dus wel iets lager dan gemiddeld. Maar wat maakt het uit. Lezen doe je voor je plezier en dan maakt het niet uit wat je leest, Toch? Toch is dat Niveau dingetje voor mij lange tijd een punt van schaamte geweest. Waardoor mijn plezier in lezen ook een poos is weggeweest. Maar ergens aan het begin van mijn huwelijk, kregen de leeskriebels me weer te pakken. In die tijd las ik nog gewoon fysieke boeken zonder groote letters. Echter merkte ik naar mate de jaren verstreken meer en meer problemen. Ik kon niet lang meer achter elkaar lezen en raakte steeds sneller afgeleid. 

Ik herinnerde mij tijdens een gesprek met mijn toenmalige NAH begeleidster dat er gesproken boeken zijn voor mensen met een leesbeperking en besloot wat onderzoek te doen naar de mogelijkheden daarvan. Die boeken worden geproduceerd in een format wat Daisy genoemd word en wat afgedraaid kan worden met een speciaal Apparaat. De Daisy Speler  . Deze spelers zijn echter behoorlijk aan de prijs en de verzekeraar vergoed natuurlijk alleen als je aan bepaalde voorwaarden voldoet. En dat voldeed ik nog niet. Op zoek naar een tweede hands speler had ik geluk. Een echtpaar uit de regio had van de verzekeraar een speler vergoed gekregen maar hun 7 jarige dochter weigerde het ding te gebruiken. Daardoor kon ik hem vrijwel ongebruikt voor een heel klein bedrag overnemen. En melde ik me aan bij bibliotheek Passend lezen. Sinds dien luister lees ik dus weer naar volle lust. Nu de speler ouder word gebruik ik de online player van Passend Lezen omdat die me ook nog vrijheid biedt waar ik lees. (welke plek in of buitenshuis) Ik geniet weer van lezen. 😊

De keuze is reuze en je hebt zelfs de fysieke boeken binnen een dag of 2 in huis met de brievenbus post. Het terug sturen van de cdtjes is gratis en gemakkelijk in het hoesje waarin je ze opgestuurd krijgt. De digitale boeken zijn snel te downloaden en via je passend lezen account ook gemakkelijk in te leveren. 

Lees je graag... Maar lukt dat door een beperking niet goed meer? Raad ik het luisterlezen van harte aan.

EEN REM VINDEN...Waarom ik altijd het gevoel heb dat ik moet haasten.

 

Waar blijft mijn tijd toch? was mijn vraagstuk slechts een paar weken geleden. dat antwoord is inmiddels door mijn IG ban en de afgelopen week begonnen Habit Tracker en Daybook, steeds duidelijker. En nu doemt dus vraag twee op: 

Waarom heb ik altijd het gevoel te weinig tijd te hebben of nergens de tijd voor te kunnen nemen? 😕

En vanmiddag tijdens mijn rust moment, na een korte visualisatie oefening, kreeg ik een klein stukje van dat antwoord aangereikt. Dat probleem bestaat voor nu uit twee hoofd redenen.

1. Ik denk dat omdat ik altijd zo traag ben geweest, ik van nature een drang heb ontwikkeld om even snel klaar te zijn als mijn leeftijdsgenoten. Een mens is een groepsdier en dus zal ons brein en lichaan alles in het werk proberen te stellen om niet buiten een groep te vallen. Voor de oermens zat er tenslotte een hele hoop veiligheid in een groep. Zowel kwa voedsel en onderdak zekerheid, als bij bescherming tegen roofdieren. Een roofdier jaagt op de zwakste schakel en zorgt zo voor evenwicht. Maar dat is iets anders.

2. Doordat in de opvoeding door ouders en leraren duidelijk een voorkeur werd gegeven aan vlug en productief werken. heb ik mezelf nog meer aangeleerd om zo snel mogelijk taken te volbrengen. En werd er eerder "geapplaudisseerd" voor het werk af hebben, dan voor je werk zorgvuldig doen. Daarbij vielen ik en mijn broer ook nog eens in het niet tegen onze zus die zowel vlug als zorgvuldig kon werken. 

Waar ik mijn onrust in snelheid tegenwoordig het meeste in terug zie, en waar ik omwille van mijn mentale gezondheid iets aan wil proberen te veranderen, is op het vlak van hobby's. Ik neem aan dat de meeste mensen een hobby uitvoeren voor ontspanning en wat is er nou een grotere dealbreaker dan je hobby activiteiten zo snel mogelijk willen/moeten doen?! Juist niets.

Zeker bij de hobby's die ik nu al doe en nog voor ogen heb, wordt het resultaat een stuk mooier en bevredigender voor het oog als ik de tijd zou nemen om de dingen zo secuur mogelijk te doen. Het naaien van mijn jurk was vast beter gelukt als ik de tijd had genomen om kleine foutjes direct en goed te herstellen ipv wat ik nu deed...gefrustreerd raken en dan maar snel snel met grote stappen thuis. Een werkstuk dat je voor de lol maakt... hoeft niet de zelfde dag of week af. er zijn mensen die er maanden over doen om hun hobbywerkstuk zo perfect mogelijk te maken. En volgens mij geeft dat echt veel meer voldoening.

Dus vanaf nu maak ik een nieuwe deal met mezelf:

Voortaan ga ik mijn best doen om in het moment te zijn, bij het uitvoeren van hobby's. Tussendoor ademhalen of het werk neerleggen is beter dan maar door vliegen. en ik ga meer genieten van wat ik doe en laat. 

Varen in een bootje gaat beter met de stroom mee dan tegen de stroom in.

Liefs Marloes

Hulp van een nieuw paar ogen doet wonderen voor de ziel.

 Gisteren tijdens het bezoek van mijn vervangend begeleidster zijn we een stuk gaan wandelen. Tijdens het wandelen praten we over de doelen die we in de begeleiding gesteld hebben. En zo kwamen me uit op het tweede thema. 

Zelfzorg en Actief zijn.

Nadat de begeleiding weer weg was, bleek dat soms een paar relatief nieuwe ogen mee laten kijken tot verassende inzichten en acties kan leiden. En zo ontstond mijn middagje zoeken naar app's voor de telefoon die me  hierbij zouden kunnen ondersteunen. Ik heb met een dagelijkse taak reminder in google agenda (elke dag om 10 uur vraagt die me om even stil te staan bij wat ik zelf wil doen die dag) al gemerkt dat ik zo'n mens ben dat wel baad heeft bij digitale taak ondersteuning. Maar als ik teveel in de agenda zet merk ik dat mijn hersenen met hun NAH dat niet goed aankunnen en het overzicht verliezen.

Ik gebruik dus al de google agenda en dat werkt prima om afspraken niet te vergeten en of korte termijn reminders in te maken, zoals b.v. dat ik morgen de asperges niet moet vergeten te halen. Maar wat ik mis is een manier om te habit tracken. 

Nou zie ik op sociale media de mooiste creatiefste zelf gemaakte trackers voorbij komen, en heb ik al een paar keer gepoogd om het zelf te doen. Maar al dat tekenen enzo...is gewoon niet zo mijn ding kenbaar. 

En dus gebruikte ik ze dan ook niet. En ging ik gisteren opzoek naar een app op google play. Het moet uitwijzen of dit wel werkt. dus ik houdt jullie op de hoogte. Maar ik heb gisteren in ieder geval de app van Habitive app geïnstalleerd. met een vreselijk schattige Sloth als logo. 💖Simple dus hopelijk affectief. 

Probleem 1 solved voor nu. Al is het wel lastig moet ik zeggen om volledig gratis deze apps te vinden. en ik hoop dat deze niet ook uiteindelijk begind dat ik een duur abbo nodig heb om alle functies te behouden. 

Wat ik ook al een poosje probeerde is het bijhouden van een minimalistisch dagboekje om mijn geheugen te ondersteunen. Een groot dagboek en een blog bijhouden doe ik wel en naar alle tevredenheid, maar het zou fijn zijn om dagelijks een paar kleinere notities te kunnen maken over wat ik die dag heb kunnen doen. om mezelf meer inzicht te geven in wat energie kost en wat energie oplevert. gelijk hoop ik zo een klein naslagje te creëren voor mezelf om in een oogopslag te kunnen zien dat ik niet zo weinig doe op een dag als ik denk. en mezelf zo een positiever beeld over mezelf te geven. (CPTSSers hebben makkelijk een slecht zelfbeeld) 

Na wat zoeken, installeren en weer verwijderen vond ik Daybook  waarvan voor de betaalde versie ook netjes geprijsd bleek te zijn. en het abbo kun je gewoon via de abonnementen tab in google play opzeggen. 

Een simpele layout en mogelijkheden tot kleine notities sprak me zeker aan. dus ik ga hem voorlopig testen. en kom er bij jullie op terug. 

Liefs Marloes🙏

Creabea leren zijn en fouten een positieve draai geven

Woei... er is alweer een drukke maand om gevlogen en we zijn inmiddels in Mei aanbeland. Na een eerste warme week zal ik jullie weer eens even updaten over wat ik toch weer allemaal aan het doen ben. Met foto's deze keer. De eerste reeks is van de nieuwe jurk die ik heb zitten maken. :-) . Er zitten nogal wat foutjes in maar het eindresultaat is prima voor een Zomer flodder zoals mijn mans familie dat noemt. De kleine foutjes...zoals een fout in het tekenen van het lijfje, heb ik stijlvol weten op te lossen met satijn lint en de foutjes bij het ruffelen van de rok delen vallen door de soepele stof (wat meteen mijn downfall was) minder op dan gevreesd. Ik heb gewerkt met een speciale microtex naald en de zomen afgewerkt met katoenen biasband.  De ruffel is van een stuk satijn.

Tijdens het boodschappen doen in de regen zag ik op de parkeer plaats van de Aldi een hartvormige plas. Zo schattig 💓

En omdat het eindelijk is afgekoeld boven. heb ik vanmorgen mijn studio ontspuld en schoon gemaakt. De schilders ezel die ik jaren geleden van een vriendin heb gekregen, gaat voorlopig naar zolder. Ik heb gewoon even andere kriebels dan schilder kriebels, om stagnatie van mijn creativiteit te voorkomen moest deze aanpassing dus gedaan worden. 

De strijkijzer en plank heb ik neergezet zodat het pakken daarvan me niet weerhoud van naaiwerk en in de plastic bakken zitten oude stofjes. 1 bak vol kleding stoffen de andere zijn stofjes voor creatieve projecten in mijn hoofd. 

Over die creatieve plannen gesproken... de afgelopen dagen ben ik aan het verzamelen voor 1 daarvan. 

1. lege 5 liter azijn kan

2. een hoop aluminium folie

3. een stapel maskeertape (schilders tape) 

4. flink wat rollen van het goedkoopste keukenpapier

en 

5. witte knutsellijm (pva lijm) 

Kan iemand raden wat het gaat worden? Nou ja wat precies moet ik zelf nog bedenken maar ik ga proberen iets te maken met verschillende papier-mache technieken. Ik hou jullie op de hoogte. 

De afgelopen weken heb ik ook gewerkt aan vriendschappen maken en dat lukt me zowaar beter dan ik dacht. 

OP NAAR EEN FIJNE NIEUWE MAAND!

Liefs Marloes😏

Het spreekwoordelijke "Tussen Wal en Schip vallen" óf "Daar waar de schoen wringt" .

 

Vandaag wil ik het even met jullie hebben over een probleem waar ik al mijn hele leven mee worstel. Het probleem doet zich bij mij voornamelijk voor op sociale activiteiten gebied. En nu ik door het volgen van therapie meer en meer ruimte in mijn hoofd en leven krijg, word dit probleem ook meteen weer actueel. 

WIE ER IETS OP WEET MAG HET ZEGGEN.

Ik val al mijn hele leven tussen de spreekwoordelijke wal en een behoorlijk groot schip als het op sociale activiteiten aankomt. zoals sportclubs of ander soort vrijetijd clubs. Tot nu toe is de enige echte plek waar ik me thuis voel de Brainact groep en dat is in natuurlijk super leuk. Maar er wordt door verschillende instanties van mij verwacht (gemeente WMO en UWV Consulent)dat ik ga sporten en of andere sociale dingen ga doen. Nu wil ik dat wel...graag zelfs...maar tot nu toe voel ik me nergens echt goed bij óf houdt ik door mijn traagheid anderen in een groep op.

Daar waar ik in een groep ben met mensen die gemiddeld genomen gezond zijn, Kom ik door mijn NAH en Psychische problemen niet goed mee. Dingen gaan te snel of er is zoveel tegelijk gaande dat mijn hoofd alles niet meer bij kan houden en ik dood moe en overprikkeld raak. 

Maar alle bestaande activiteiten voor mensen met een beperking, zitten voornamelijk vol met mensen met zwaardere verstandelijke handicaps en het is meer dan eens gebeurt dat ik het dan niet vol hou omdat ik op dat vlak geen aansluiting vind. Ik ben niet sterk verstandelijk beperkt, en dan omgaan met mensen met de verstandelijke vermogens van een jonger kind is voor mij in ieder geval niet houdbaar of bevredigend.  Andere opties zoals groepjes handwerksters bij het gemeenschapshuis zijn voornamelijk dan weer groepjes veeeel (bijna dubbel mijn leeftijd) oudere dames...leuk en gezellig vast... maar voor sociaal contact om uit een isolement te komen is dat leeftijds verschil gewoon iets te groot. 

Dus waar vind ik nou een plek die past? vraag ik me af. Voorlopig nog even niets van hele dagen, want door de therapie en de naseep van sessies red ik dat nu gewoon nog niet. het zou meer gaan om 1tot 3 uur per week 1 activiteit. dat is het meest haalbare op dit moment.

wat vind ik leuk?

wandelen, (voor fietsen is mijn zicht te zwak) sporten heb ik nooit veel gedaan maar ik zou er wel voor open staan iets te proberen, Koken en bakken, dansen, zwemmen, hand en naaiwerk (neee heren ...hoofd uit de rioolpijp alstublieft!), dieren verzorgen (ben ik in opgeleid), lezen, tekenen en schilderen, boetseren, gezelschapsspellen doen, schrijven, toneelspelen (al onthoudt ik texten slecht), en vast nog een hoop meer wat ik nog moet ontdekken. 

Dingen om rekening mee te houden:

Ik heb dus NAH (niet aangeboren hersenletsel )  maar ook wel aangeboren hersenletsel. (HIE) & BRPF-1 Syndroom. Hierdoor kan ik minder goed tegen prikkels (bij mij vooral licht en geluid), Ik ben sneller moe, Ik ben een goede prater maar mijn informatie verwerking gaat traag waardoor het wat langer duurt voor ik iets begrijp. Mijn ogen werken minder goed en ook mijn gehoor heeft soms wat moeite. Ik kan veel zelf maar kan nogal onhandig zijn.

Ik heb ook nog CPTSS (complex trauma) en daardoor snel angstig of van slag. vreemde mensen vertrouwen duurt bij mij echt een hele poos, vooral mannen. Maar als je moeite doet en laat zien wie je bent en wat je bedoelingen zijn lukt het op den duur vaak wel vertrouwen te krijgen. 

Ik ben gelukkig getrouwd en run het huishouden met hulp van ambulante begeleiding. 

Ben of ken je iemand die me vooruit kan helpen om sociaal te zijn zonder weer tussen die wal en dat schip te vallen? Hoor ik graag van je via info@hersenwikkels.eu

Liefs Marloes